Verklärter Herbst
Gewaltig endet so das Jahr
Mit goldnem Wein und Frucht der Gärten.
Rund schweigen Wälder wunderbar
Und sind des Einsamen Gefährten.
Da sagt der Landmann: Es ist gut.
Ihr Abendglocken lang und leise
Gebt noch zum Ende frohen Mut.
Ein Vogelzug grüßt auf der Reise.
Es ist der Liebe milde Zeit.
Im Kahn den blauen Fluß hinunter
Wie schön sich Bild an Bildchen reiht –
Das geht in Ruh und Schweigen unter.
Annus it magnus fugiens abitque:
Aureum uinum et Cererem dat hortis.
Silua circum nos tacita est comesque
soliuagorum.
Rus colentes „Est bene!“ cogitant nunc,
iamque campanae tenebras ferentes
dant uiris laetis animum et uolucrum
turba salutat.
Mite adest tempus lepidumque amoris.
Caerulis linter fluuiis amantes
detulit! Pacis uaria est imago
plena quietae.