Moderatoren: Zythophilus, marcus03, Tiberis, ille ego qui, consus, e-latein: Team
Qui tempori irascatur suo sibi detrimentum non capiens ipsi?
Nam cogitationes quoque, quae potentiam parere volunt, ex cogitationibus pendent, quibus potentia iam est.
Ordo perfectus esset progressionis et voluptatis cuiusque ruina.
Omnia in mundo sita amor est! Amor est mundi lenis, divina, cinere obruta, sed indelebilis natura.
Qui nescit, quid velit ipse, saltem sciat oportet, quid velint alii.
Amores verbis perdi possunt, non possunt tacendo.
Benevolentia gradibus parvis tantum paratur, sed uno perdi potest.
Hominem quendam amamus, cum noverimus eum et cum eum non noverimus.
Et eum cognoscimus, cum eum amemus, et non novimus, cum amemus eum.
Istud liberum arbitrium est facultas humana sua sponte agendi, quod coactus velit.
Ars amor est. Amans res reddit pulchras. Fortasse toto in mundo nulla est alia instrumentum
rem quandam aut animal quoddam reddendi pulchrum nisi amando id vel illam.
Nulla nist una cogitatio integra atque infracta et amore plena nobis saluti esse potest.
Homo scire solitus non est sibi esse credendum se plus esse, ut id possit esse,quod sit.
Sunt vera,sed non est veritas.
Estne amor animi motus? Quem esse non puto. Amor est mentis alienatio.
Mente tantum utendo nihil aliud, ut scimus, nisi vita exprimitur exsiccata aut instrumentum est eius.
Felicitas communis hominum duorum nihil est aliud nisi duae lineae iuxta positae, quae in infinitate
incisae sunt.
Cognitio humana finita est, sed fines non novimus.
Homines denuo ita sunt educandi, ut florem pulchriorem putent concreto.
Ad summam felicitatem per lacrimarum vallem tantum pervenimus.
Darwinus in hominibus sibi placentibus aggrediendi impetus suscitavit. Qui quidem libenter audiunt
se versari medio in mundo, sed inviti audiunt eorum proavum magni putatum fuisse simiam.
Mendacia nobis proposita multo minus periculosa sunt iis, de quibus certiores non fiamus.
Ea, quae diu quaesita est connexio inter animal et hominem vere humanum, ii sunt nos!
Periculum, in quo genus humanum horum dierum situm est, non ex eius potentia oriundum est
rerum naturam perspiciendi, sed ex eius impotentia res sociales ratione gubernandi.
Non credetis, sed inveniuntur civitates salutem omnium curantes, quae a prudentissimis reguntur:
eae sunt papionum societates.
Desiderium bestiam habendi ex causa pervetere oriundumst i.e. ex hominis eruditi desiderio paradisi amissi.
Multi homines tam bene educati sunt, ut ore cum pleno loquantur, sed non dubitent idem facere
mente cum vacua.
Ad veritatem reperiendam disputari opus est.
Ita qui scribit circuitu usus per dissolutionem et impotentiam pervenit ad scribendum,
et verbum quodque, quo aliquid veri sibi parat, ex dubiis et contradictionibus proveni
Itaque pauperes pro pane contenti erant imagine Christi sanguinem effundentis,
cruciati, crucifixique adorantes illam imaginem inopiae suae.
terum atque iterum reiciebamur, cum nostra cogitandi facultas, res mente coniugendi, concludendi
sat non profecisset Hic rerum status mutari coepit, cum intellegeremus classium superiorum vi maxima nostrum scientiam parandi impetum supprimi.
Ars magna semper classibus caret, quae ad omnes pertineat, qui recipere possint illam.
Nobis omnibus historia est propria, Quisque nostrum penitus insitus est in rebus praeteritis.
Ars metaphora eius, quod immortale est.
An quidam artifex immortalis sit, nescio. Ego certe immortalis sum homo.
Sine dubio ars ei tantum est, qui se creat. Qui eius impotens est,
dubitat eam esse necessariam vel revera esse.
.Coeundi impetus deus est carni insitus
Imagines arietibus albis affixae specie sunt foraminum atrorum.
Non pingo, quod mihi proposui. Semper aliquid aliud oritur. Sentio me non esse meorum operum auctor.
Pulchritudo ipsa, quid est? Arte carens omnino nihil est pulchrumst.
Ars ipsa pulchritudine inventast. Stulti sunt isti,qui artem pulchram esse oportere affirment.
O quae stultitia!
De Vulpe quidam olim dixit hoc:
Res, quibus Vulpes excellit, sunt eius intellegentia magna, ingens litteerarum scientia,
imaginatio se effulgens, quae se effundit instar fontis diu repressi omnia secum animi ardore rapiens.
Qui numquam deficere videtur.
Opus eius contemplanti cultus humanus originis annorum milium trium ob oculos versatur,
quem reddit operibus suis.
.Amor amoris pretiumst.
Homo non ludit nisi cum secundum verbi huius significationem totam homo est
nec homo est tum totus, nisi cum ludit.
Novum quodque nos terret nec felicitate excepta.
Beatus est, qui perferre, quod mutare non possit, et cum dignitate prodere didicit,
quod servari non possit.
Cor grave verbis non redditur leve.
Spiritus est, qui sibi facit corpus
Casum praebet providentia. Quem homo formare debet ei, quod cupit.
Malum, quod nobis accidit, raro tam grave est eo, quod metuimus.
Magnus est, qui terribilia superat, excelsus, qui, etsi vincitur ipse, non timet illa.
Lex infirmo amicus.
Quid est casus aliud nisi saxum rude, quod vita afficitur sculptoris manu?
Coniuncti et infirmi fiunt potentes.
Fieri quidem potest, ut erremus de quadam cogitatione subita,
sed fieri non potest, ut erremus in corde.
Horribile est pulchritudinem esse et arcanam et horribilem.
Ibi Deus et diabolus inter se certant, pugnandi locus est cor humanum.
O quod gaudium quaeque fortuna secunda est hominem reddere pulchrum!
Te libera dubiis, priusquam agas!
Hominem quendam amare est eum Dei oculis contemplari.
Ubi amor non invenitur, ibi nulla invenitur méns.
Omnia sunt bona. Homo infelix est, quod nescit se esse beatum. Non fit alia ex causa.
Haec sunt omnia, omnia! Qui hoc cognoscet, statim erit beatus, statim hoc momento ipso!
Nihil est prudentiae maioris quam si te geris eum, qui es, non dissimulans.
Hoc enim nemo tibi credet.
Mysterium vitae humanae in vita ipsa non inest, inest in eo, quod id esse putamus,ad quod nati sumus.
Numquam ex libris discere possumus, quod oculis non videmus nostris propriis.
Nihil est difficilius in orbe quam dicere verum, nihil facilius adulatione.
Homo summi cogitandi ingenii, qui paradoxis caret, similis est amanti animi ardore carenti.
Qui se comparat cum aliis, beatus esse et contentus non iam esse incipit.
Quod quaedam res est vera, ex hoc non sequitur, ut eam conficere possimus.
Homines linguam non accepisse videntur ad cogitata occultanda,
sed occultandi causa sibi nulla esse.
Sacram scripturam non habemus, ut reprehendamus eam, sed ut ab ea reprehendi sinamus.
Rerum mutationem ii desiderant, quibus vita est taedio.
Mitglieder in diesem Forum: 0 Mitglieder und 7 Gäste